Een stad als Rio...

...Verdiend gewoon zijn eigen verhaal. Dus vandaar dat we nu alweer op de schrijfstoel zitten.

Maar eerst levert ons vertrek uit Costa Rica nog wel een mooi verhaal op. Wij dachten namelijk dat wij voor de dag van ons vertrek alles goed hadden geregeld. Omdat de duur van publiek transport niet te voorspellen is hadden we besloten een shuttle bus te regelen. Ons hotel maakte daar namelijk reclame mee. Dat we voor een mooie prijs, makkelijk en op tijd op het vliegveld zouden zijn. Nou, Costa Ricanen en tijd gaan niet samen.

Het begon allemaal ’s-ochtends al. De shuttle bus kwam namelijk te laat. In plaats van tien uur was hij er pas om half elf. Maar goed, wij denken geen drama. Als we om half twee op het vliegveld zijn word wel krap maar we zullen dan nog wel genoeg tijd hebben. Toen we eenmaal in het busje zaten bleek dat we eerst via Manuel Antonio zouden rijden. Het was een omweg maar, verzekerde zowel de chauffeur als de hotel eigenaren ons, jullie komen nog op tijd…

Vijf uur verder waren we natuurlijk verre van op tijd. Om drie uur kwamen we bij het vliegveld aan en om 15.40 zou ons vliegtuig vliegen. Gelukkig waren ze bij TACA ontzettend behulpzaam. Eerst wilden ze ons op een andere vlucht zetten omdat we te laat waren, maar de immigratie besloot dat we als nog mee mochten. Dus Rob snel de stempels gehaald die we nodig hadden om het land te verlaten, rennen door de douane en vrijwel meteen het vliegtuig in. Wat een stress, echt niets voor ons goed georganiseerde Hollanders.

Eenmaal in het vliegtuig beseften we dat we zo een haast gehad hadden dat we vergeten waren om de chauffeur te betalen. Maar je zult begrijpen dat we daar geen spijt van hebben. Zelfs toen we op het vliegveld waren en zeiden dat we haast hadden was hij nog zo traag als een slak en wilde hij niet opschieten met onze spullen. (die lagen vooraan op het dak maar hij pakte ze natuurlijk als laatste, ondanks het aandringen van ons en de overige passagiers om onze spullen als eerste te pakken). Zijn woorden met een big smile: “ja ik kan er ook niets aan doen”. Hoe wil je mensen kwaad krijgen…

Maar goed, alle stress te boven, we zaten op tijd in het vliegtuig en de rest van de vlucht verliep soepel. In Peru zijn we overgestapt op het vliegtuig naar Brazilië en daar kwamen we al ’s-Ochtends vroeg aan. Vanaf het vliegveld hebben we de taxi gepakt naar het appartement van Wouter. De neef van Rob. Hij woont nu sinds een jaar in Rio en vond het erg leuk als we langs zouden komen. We kwamen aan vlak voordat hij naar zijn werk ging, dus na een korte uitleg en een lekker broodje bij de bakker vandaan waren we alweer alleen. Niet dat we dat erg vonden want donderdag hebben we een groot deel van de dag geslapen om een beetje bij te trekken. We hadden toch een nacht doorgehaald in het vliegtuig (slapen is lastig in vliegtuigen van TACA omdat je continu of een maaltijd, of drinken enz… krijgt. Veel waar voor je geld maar wel lastig als je gewoon wilt slapen en je wordt steeds wakker gemaakt...) .Verder hebben we een beetje rond gelopen in de stad en een winkelcentrum met meer dan vierhonderd winkels verkend.

‘S -avonds heeft Wouter ons meegenomen naar een restaurant in de hippe wijk Ipanema. En daar hebben wij de lekkerste biefstuk ooit gegeten. Het werd klaargemaakt aan je tafel en ja wat moeten we er nog meer over zeggen… De biefstuk in Nederland is er niets bij (wat smaak betreft). En verder was het natuurlijk een erg gezellige avond.
De rest van het weekend hebben we besteed aan het verkennen van Rio. Rio is lang niet zo gevaarlijk als in de media word beweerd. Natuurlijk worden er wel eens mensen overvallen maar waar gebeurd dat niet? En ja je moet voorzichtig zijn met je spullen enz… maar dat is ook in New York, Londen of Amsterdam het geval.

In Rio moet je vooral genieten! Het is een stad van sfeer, uitstraling en blije mensen. De stad heeft een unieke locatie zo tussen de bergen en met heerlijke stranden. Daardoor vind je ook allemaal dieren midden in de stad, zoals aapjes en tucans. Het beeld van Christus is erg indrukwekkend. Misschien niet in de eerste plaats het beeld maar de betekenis erachter en de locatie van het beeld. Het beeld is gemaakt ter ere van de democratie in Brazilië en “waakt als een beschermheer” over de stad. Het duurde even voordat we boven op de berg bij het beeld waren (het was zo druk dat er gigantische rijen mensen stonden) maar toen we er eenmaal waren snapten we ook waarom. Vanaf dat beeld heb je een van de mooiste uitzichten over de stad, echt fantastisch.

Verder hebben we natuurlijk heerlijk genoten van de Copacabana en het gekkenhuis daaromheen (Je kan hier gewoon hele dagen vol maken met naar mensen kijken). Zijn we nog een beetje verbrand (het gaat hier toch wel heel snel) en zijn we wezen stappen in Rio Scenario. Een nachtclub van vier verdiepingen en waar het van binnen op een museum lijkt. Echt ontzettend mooi met een niet te beschrijven sfeer. Het was gewoonweg feest met een mooie band, mensen van alle leeftijden en de mooie omgeving.

Wat bouw betreft doet Rio in de rijke wijken veel denken aan Europa. Waar in de V.S. de auto’s overal mogen komen is dat hier niet het geval. Je hebt her en der kleine straatjes met bars en cafés, terrassen, sierlijk bestrate straten en veel eenrichting verkeer. Op zondag sluiten ze een deel van de weg langs de Copacabana af voor mensen om daar te kunnen lopen en genieten. Er staan ook nog veel oudere woningen en gebouwen die uit de tijd komen van de Portugese overheersing. Erg interessant dus.

Zondag zijn we naar de hippiemarkt geweest. Wat je ook met recht wel zo mag noemen. Het is een markt vol met kunstenaars, handwerkers en je kan er dan ook van alles kopen. Het was ontzettend druk en warm maar wel leuk om mee te maken. Ook hebben we er natuurlijk wat souvenirs gekocht. Want volgens de boeken is de hippiemarkt de plek om souvenirs te kopen.
In Zuid Amerika hebben we besloten om met de bus rond te gaan reizen. Daarvoor hebben we een bus pas gekocht en daarbij zitten ook wat activiteiten. Een van de activiteiten was een favela tour in Rio. Dus wij maandag ochtend op de afgesproken plek staan wachten… Je zult begrijpen dat wij dus niet op de goede plek stonden. Weten wij veel dat er van een hotel twee locaties in dezelfde straat stonden (op een van de hotels stond geen naam). Kortom, we hadden de pick up gemist. Maar goed, ze waren begripvol en later op de dag mochten we dan alsnog mee.

De favela tour was echt heel indrukwekkend. Absoluut geen aapjes kijken zoals we eerst dachten dat het misschien zou gaan. Het was gewoon een uitleg over het ontstaan van de favela’s, de huidige stand van zaken en vooral was de tour bedoeld om veel onwaarheden de wereld uit te helpen. Het is waar dat je in de meeste favela’s niets te zoeken hebt als toerist en dat het zelfs gevaarlijk kan zijn. Met name in de grotere favela’s (Rio heeft er meer dan 200). En buiten het feit dat je er niets te zoeken hebt, zou je ook zonder enige moeite kunnen verdwalen. Een favela heeft maar een hoofdweg en daar kunnen auto’s overheen. De rest moet je lopen en is een wirwar van kleine straatjes tussen en onder huizen door. Het is jammer dat het er zo een gigantische teringzooi is. Anders zou het daar echt mooi zijn. Het heeft wel wat, alle (letterlijk) op elkaar gestapelde huizen, kleuren en mensen.

Het belangrijkste is echter dat mensen daar niet zielig zijn of miserabel of wat dan ook. Het zijn voornamelijk hardwerkende mensen met een laag salaris, die een woning in de rijke wijken niet kunnen betalen. En de politie is inderdaad bezig om samen met de overheid en leger orde op zaken te stellen. Maar de mensen zijn er eigenlijk wel blij mee omdat de drugsdealers worden weggejaagd waardoor er veel meer veiligheid en stabiliteit ontstaat. Dus dat is wel een heel mooi gegeven.

We gaan jullie verder niet meer vervelen met het ontstaan van de favela enz… Als jullie dat willen weten, Google geeft vast wel antwoord :P. En wij zijn ook wel weer klaar met dit verhaal. Vandaag vertrekken wij naar Campo Grande (een busrit van 24 uur) om vandaaruit naar de pantanal door te gaan. Geen idee wanneer we weer internet hebben maar dat zal vast wel weer snel zijn.

We hopen dat het weer ook weer een beetje is opgeknapt in NL en dat de dijken weer een beetje veilig zijn.

Tot snel,

Liefs Rob en Louise