La nueva aventura ha comenzado

Speciaal voor Suzanne, bij deze weer een lang verhaal. Voor de rest, onze excuses maar we hebben ook zoveel te vertellen ;).

Het nieuwe avontuur is begonnen na een drukke laatste week in de Verenigde Staten. We waren gebleven bij zondag 27 november. Deze dag hebben we besteed aan het inpakken van onze spullen, bepalen welke spullen naar huis gestuurd mochten worden enz… Ook hebben we natuurlijk ons vorige verhaal op deze dag getypt en zijn we druk bezig geweest met alle foto´s op dvd zetten. We willen natuurlijk niet per ongeluk alle foto´s kwijt raken!!!

Maandag was nog zo´n dag als zondag. We hebben lekker uitgeslapen, nog even een mooi souvenir van de V.S. gekocht, onze spullen naar huis verzonden enzo nog een paar dingen. Spullen naar huis verzenden was trouwens wel een flinke tegenvaller. Overal op de websites enz… staat namelijk dat ze nog post via de ocean versturen, maar helaas is dat afgeschaft. Die rekening viel dus flink wat hoger uit. Maar goed, er word ook veel voor ons betaald dus we mogen niet klagen. En het voordeel is, als het goed is, is het pakket binnen tien dagen thuis bezorgd. Dan kan Gerco beginnen aan het repareren van de computer ;).

Dinsdag was super! Samen met Anita en Ben zijn we naar Seaworld geweest. Seaworld is niet zo zeer een dierentuin maar meer een atractie/ showpark. We hebben voor het eerst in ons leven Orka´s en Belugawalvissen gezien. Ook hebben we spectaculaire shows met de Orca´s, Dolfijnen en een dolkomische show met zeeleeuwen gezien. Echt onvoorstelbaar wat ze met deze dieren voor elkaar krijgen. En natuurlijk wordt er ook een hoop aandacht besteed aan dier en welzijn en natuur. Ook erg leuk om een keer te doen, een parel uit een oester halen. Voor $15 mocht Louise de meest lelijke oesterschelp uitkiezen. Hoe lelijker de schelp, hoe mooier de parel luid het gezegde. Voor ons was dat waar want er kwam een hele mooie rose parel te voorschijn van bijna 8mm doorsnee. Als we iedereen mogen geloven is dat best groot. Natuurlijk wilde de verkoper ons ook meteen een sierraad verkopen waar de parel in paste. Maar aangezien dit echt onredelijk duur was, gaan we kijken of we in Nederland er iets mee kunnen. Maarten, kan jij iets ontwerpen ;-)?

Woensdag werd het tijd om afscheid te nemen van de familie Richardson en jammer genoeg ook onze auto, die ons toch zo´n 14000 km aan plezier heeft bezorcht. De auto hebben we naar de autoverhuur op het vliegveld van Los Angeles gebracht. Vervolgens zijn we met de bus en trein naar Escondido gereisd. Een (kleine) stad vlak boven San Diego. Kleine tussen haakjes omdat het een kleine stad is in verhouding tot San Diego. De treinreis was interessant omdat alles dicht op het spoor zit. De (veelal luxe vakantie) huizen zijn ongeveer tegen het spoor aangebouwd en het spoor is gedeeltelijk ook op het strand gebouwd. Dat gaf ons een prachtig uitzicht over de ocean. Eenmaal aangekomen bij het station van bestemming stonden Bill en Sidney Rienstra op ons te wachten. Omdat het veel te moeilijk is om uit te leggen wat de verhouding tussen ons en de fam. Rienstra, houden we het bij het feit dat we hun hebben leren kennen op het feest in juni van de families Vink en de Jong (toen de Amerikanen op bezoek waren in NL).

We voelden ons meteen thuis en er werd ontzettend goed voor ons gezorgd. Het zijn echt ontzettend aardige en lieve mensen, dus het was echt leuk om bij hun op bezoek te gaan. Ook hier mochten we overnachten in een camper, alleen deze camper was wat groter dan de vorige. Verder was hun huis wat kleiner, en eenvoudiger ingericht dan de huizen waar we tot nu toe in verbleven. Dit vonden we eigenlijk zelfs wel prettig. Helemaal met het fantastische uitzicht op de bergen en de kolibries in de tuin.
Donderdag hebben we de San Diego zoo bezocht. Misschien wel de mooiste dierentuin die we tot nu toe hebben gezien. Het was lekker rustig, het weer was geweldig en de meeste dieren (ook de pandaberen, tijgers, ijsberen enz.) waren super actief. Ontzettend grappig was dat ze een hond en een cheetah in een verblijf houden. De hond is de ¨buddy¨ van de Cheetah, best wel bijzonder eigenlijk. Na de zoo hebben we nog wat rondgereden door San Diego en heerlijk gegeten bij een Mexicaan in Escondido.
Vrijdag was het tijd voor een bezoek aan een oude mijnstad, Julian genaamd (een dorpje is het meer). We hebben een oude goudmijn bezocht en rustig rondgelopen in het dorp. Sydney had heerlijke hamburgers gemaakt en als het aan haar lag zou Rob zeker genoeg eten. Voor Rob was het moeilijk haar te ogertuigen dat hij genoeg had gegeten. ;-)

Het weekend duurde lang voor ons aangezien we zaterdagnacht om 12.40 vlogen. Zaterdag even goed op tijd op gestaan om de laatste dingen te regelen. Louise heeft voor het avondeten nog een lekkere koude pastasalade gemaakt en na het eten brachten Bill en Sidney ons naar het vliegveld wat echt heel prettig was. Dat gaf ons veel rust omdat je anders weer met de bus, trein, enz… moet. Op het vliegveld aangekomen kregen we te horen dat ons vliegtuig gecancelled was (dit was nergens op internet aangegeven). Al pakte dit voor ons gunstig uit omdat we in een ander vliegtuig werden geplaatst die rechtstreeks naar San Jose vloog (wel met een tussenstop in Guatemala).
Eenmaal in San José aangekomen stond er een taxichauffeur op ons te wachten. Hij begon met de woorden: “vanaf nu alles in het Spaans”. Dat was dus meteen flink aanpoten aangezien wij vrijwel geen woord Spaans spreken. Het drukte ons ook meteen met de neus op het feit dat wij snel Spaans moeten leren om ons verstaanbaar te maken. Bijna niemand hier spreekt Engels. Na een rit die grotendeels door oninteressant stedelijk gebied leidde, kwamen we aan in Turrialba. Een klein stadje in een valley in de bergen. De steden zijn niet zo interessant, de omgeving des te meer. De omgeving is echt adembenemend mooi.

Er zijn veel suikerriet en koffieplantages in de omgeving van Turrialba waar dan ook veel mensen werken. De meeste huizen lijken meer op krotten al logeren wij in een groot en mooi huis in een goeie wijk. Het werkeloosheidsgehalte is hoog in Turrialba maar er is relatief weinig criminaliteit. Het grootste gevaar is dat je van je sokken gereden word als je een stuk over de weg moet lopen.
Verder is het redelijk mooi weer in Costa Rica. De temperatuur schippert tussen de 13 en 30 graden. Elk uur kan het weer anders zijn. Dus een vest meenemen overdag is geen overbodige luxe. Ook valt er ook regelmatig een bui, we schijnen in het regenseizoen te zitten. Dus we gaan nog op zoek naar een poncho. Turrialba heeft een speciaal klimaat vanwege haar ligging in een valley.
Zondag zijn we bij een ontzettend aardig gezin terecht gekomen. Maar, natuurlijk geen woord Engels. Wat ze wel hebben is draadloos internet dus met dank aan handen, voeten en google translate konden we veel vertellen en begrijpen. We kregen een heerlijke lunch voorgeschoteld. Een traditioneel Costa Ricaans gerecht, al moet je ons niet naar de naam van het gerecht vragen ;-). Iets met rijst, kip en groenten. Verder moesten we koud douchen, aangezien warm water veel duurder is dan draadloos internet en zijn we erg vroeg gaan slapen. Want ja, een nacht zonder slaap zijn we niet meer gewend :-P.

Maandag was het ook vroeg opstaan. Om zes uur ging de wekker en om half zeven stond het ontbijt voor ons klaar. Omdat we nog niet wisten hoe we naar de school waar we onze Spaanse lessen volgen moesten komen, werden we voor een paar dollar met de taxi gebracht. Ook al is Costa Rica misschien duurder dan de meeste centraal Amerikaanse landen, het staat nog steeds niet in verhouding met Nederland. Eenmaal aangekomen bij de school, kregen we een korte rondleiding en begonnen we ongeveer meteen met de Spaanse les. Onze lerares heet Tatiana en zij spreekt zo min mogelijk Engels tegen ons. Na vier uur Spaanse les waren we dan ook ontzettend moe. Maar we leren het zo wel het beste, dus wat dat betreft was het een goede ervaring :D. De baas van het geheel is Ingrid en zij is een Nederlandse die al 17 jaar in Costa Rica woont. Zij gaf ons uitleg over hoe we de bus kunnen gebruiken, hoe we naar het dorp konden komen, welke activiteiten er zijn enz…
Wat jammer wel jammer was dat we niet bij het gezin waar we op dat moment verbleven, konden blijven. Er zat namelijk al een student en ze plaatsen nooit studenten bij elkaar. Het liefst wilde ze ook ons in verschillende gezinnen plaatsen, maar dat ging ons dan weer een stap te ver. We zijn tenslotte samen op reis.

Maar goed, het gezin waar we nu zitten is ook ontzettend vriendelijk en we verblijven zelfs in een veel groter huis. De moeder van het gezin heet Isabella en is 50 jaar oud. Ze probeerd ons ontzettend goed te helpen met Spaans leren, door ons continu te verbeteren en stimuleren. Haar man heet Fernado en is een salesman. Daarnaast heeft ze nog drie kinderen waarvan er een al uit huis is en zelf een kind heeft. Daarnaast heeft ze nog een zoon van 18 en een zoon van 10.

Aangezien de populairste bank maar een pinautomaat in de stad heeft en Feliz Navidad (kerst) groots word gevierd, stond er overdag een lange rij voor de pinautomaat. Gelukkig wilde Fernado jr. (18 ) ´s-avonds wel met ons meelopen naar het dorp zodat wij konden pinnen en wat boodschappen konden doen. Want in het donker een stad verkennen vonden wij toch geen prettig idee. Boodschappen hadden we nodig omdat ontbijt en avondeten bij de prijs is inbegrepen maar lunch niet. Heel apart was dat we gewoon een keer 70.000 konden pinnen. Jammer alleen dat het in Costa Ricaanse Colon was ;-). Dat is omgerekend ongeveer 100 euro. Klinkt dus veel meer dan dat het daadwerkelijk is.

Vandaag hebben we onze tweede les Spaans gehad. Dit ging al een stuk beter dan gister. Doordat we wat meer woorden en gebruiken kennen was de les redelijk goed te volgen. We krijgen er echter ook veel huiswerk bij dus daar gaan we ons nu maar mee bezig houden. Wel is het echt genieten hier. We krijgen buiten les en zien daardoor ontzettend veel bijzondere vogels en vlinders. Ook is het echt een kakfonie aan geluiden. Alle dieren lijken wel zoveel mogelijk geluid te willen maken.

Verder gaan we ook maar eens kijken wat voor activiteiten we gaan ondernemen en ja, ook willen we genieten van de omgeving natuurlijk en deze wat beter leren kennen.

Groetjes Rob en Louise